Πηγή: kolivas.de
…Πρόκειται για την ακρίβεια για χαρακοψάλιδα που χρησίμευαν για το χαράκωμα του κορμού στα κλήματα της σταφίδας, ώστε να σταματούν προσωρινά οι χυμοί και να μεγαλώνουν κατόπιν γρήγορα οι ρώγες της σταφίδας…
Απόσπασμα από το άρθρο που διαβάσαμε στο site dinanikolaou.gr
Ένα από τα ιστορικότερα και πιο χαρακτηριστικά προϊόντα της Αιγιάλειας αλλά και της ευρύτερης περιοχής της Βοριοδυτικής Πελοποννήσου και των Ιονίων νήσων αποτελεί η κορινθιακή σταφίδα. Η κορινθιακή σταφίδα, προέρχεται από την αποξήρανση του μικρού, μαύρου και αγίγαρτου (χωρίς κουκούτσια) σταφυλιού, της ποικιλίας με την επιστημονική ονομασία Vitis vinifera L. var. Apyrena και το όνομά της οφείλεται στον Κορινθιακό κόλπο από τα λιμάνια του οποίου ξεκίνησαν οι πρώτες εξαγωγές της.
Καλλιεργείται σχεδόν αποκλειστικά στον Ελλαδικό χώρο κατά 80%. όπου παράγεται και η καλύτερη ποιοτικά κορινθιακή σταφίδα σε παγκόσμιο επίπεδο. Αυτό γιατί την ευνοεί το μικροκλίμα της περιοχής μας, ενώ αντίστοιχες προσπάθειες καλλιέργειάς της σε άλλες περιοχές του πλανήτη έδωσαν υποδεέστερες ποιότητες. Η κορυφαία ποιότητα κορινθιακής σταφίδας που παράγεται στην Ελλάδα είναι αυτή της περιοχής του Αιγίου και ευρύτερα της Αιγιάλειας, η φημισμένη Vostizza (Βοστίτσα) που αποτελεί και Προϊόν Ονομασίας Προέλευσης (Π.Ο.Π.). Κατά την περίοδο του των μεσαιωνικών χρόνων το Αίγιο ονομαζόταν «Βοστίτσα» που σήμαινε «η πόλη των κήπων». Σύμφωνα λοιπόν με την ιστορία, το πολιτιστικό αποτύπωμα αλλά και τη σημερινή κατάσταση, η Αιγιάλεια θα μπορούσε κάλλιστα να χαρακτηριστεί ως η πόλη της καλύτερης σταφίδας.
Ο Περονόσπορος θεωρείται σε πολλές αμπελουργικές χώρες, η σπουδαιότερη ασθένεια του αμπελιού. Λόγω του επιδημικού χαρακτήρα της απαιτείται έγκαιρη και ορθολογική αντιμετώπιση.
Προσβάλλει όλα τα πράσινα µέρη του φυτού, µε σοβαρότερες τις ζηµιές που γίνονται στο φύλλωµα και στα σταφύλια. Τα φύλλα µπορούν να προσβληθούν από το ξεδίπλωµα τους από τον βλαστό µέχρι αργά το φθινόπωρο µε µεγαλύτερη ευαισθησία όταν είναι νεαρά. Τα σταφύλια µπορούν να προσβληθούν από την εµφάνισή τους µέχρι το γυάλισµα µε µεγαλύτερη ευαισθησία κατά τα βλαστικά στάδια: µούρο – άνθηση – καρπόδεση.
Από τον κύριο Dimitris Koukoulas
Κάθε χρόνο από τις 20 Μάρτη μέχρι τις 10 Απρίλη, όλη η Μεσσηνία βρισκόταν κάτω από τον αστερισμό της αξίνας. Από Κυπαρισσία Φιλιατρά Γαργαλιάνους και Χώρα μέχρι Κορυφάσιο Χανδρινού Βλαχόπουλο και πέρα την Κορώνη Μεσσήνη και Ανδρούσα, άστραφταν οι ατσάλινες αξίνες «Κροκοδείλου» μέσα στον ήλιο και τα ασπρολούλουδα.
Μεγάλες εργατιές σκαφτιάδων ξεδιπλώνονταν, σαν λοξή φάλαγγα, σε σταφίδες και σε αμπέλια και έσκαβαν το χώμα με τη σειρά, σπιθαμή προς σπιθαμή, και το σώρωναν σε μικρά βουναλάκια μέχρι τα γόνατα: τα κουτρούλια.
Πολλά τα στρέμματα, χιλιάδες, πολλοί πάρα πολλοί και οι εργάτες. Τόσοι πολλοί που δεν επαρκούσαν οι ντόπιοι και ερχόντουσαν και από άλλα μέρη.
Κατέβαιναν κάτι σκληροτράχηλοι νέοι άντρες από την Ολυμπία και την Αρκαδία. (Ο μεγάλος μας ποιητής Νίκος Γκάτσος έλεγε πως ο πατέρας του κάθε χρόνο κατέβαινε με μουλάρι από το Καντρέβα (σημερινή Ασέα) στην Τριφυλία για σκάψιμο). Φορούσαν βαριές στρατιωτικές χλαίνες, χειροποίητες μάλλινες κάλτσες και γουρνοτσάρουχα. Κάτι χοντρά αυτοσχέδια παπούτσια από λάστιχο αυτοκινήτου και γουρνίσιο δέρμα. Με το σούρουπο μαζεύονταν στην πλατεία και συμφωνούσαν με τ’ αφεντικά τις δουλιές. Στα καφενεία δεν κάθονταν γιατί έκαναν αιματηρές οικονομίες.
Η συμβολή της μαύρης κορινθιακής σταφίδας στον απελευθερωτικό αγώνα του 1821, όπως παρουσιάζεται μέσα από τα απομνημονεύματα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη.
Σε αρκετά σημεία των απομνημονευμάτων αναφέρεται η συμβολή των εσόδων από την καλλιέργεια της σταφίδας, τόσο στην ενίσχυση του απελευθερωτικού αγώνα όσο και στη στήριξη των οικογενειών των πολεμιστών που δεν είχαν άλλο εισόδημα για την επιβίωσή τους!
Απόσπασμα από άρθρο που διαβάσαμε στο epixeiro.gr:
Η κορινθιακή σταφίδα, όπως γνωρίζουν οι περισσότεροι, έχει αποτελέσει ένα προϊόν που πάνω του έχει βασιστεί η ελληνική οικονομία για δεκαετίες και του έχει κοστίσει την εικόνα του, ως ένα προϊόν «commodity». Έχει αλλάξει η εικόνα της σταφίδας μετά την κρίση;
Πράγματι, στην κορινθιακή σταφίδα οφείλεται σε μεγάλο βαθμό το «κτίσιμο» του νέου ελληνικού κράτους από το 1830 και μετά. Η κορινθιακή σταφίδα αποτέλεσε το κατεξοχήν εξαγώγιμο προϊόν μέχρι και το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, όπου και αποτελούσε το 70% των συνολικών εξαγωγών, χαρακτηρίζοντας την έτσι ως εθνικό προϊόν. Μόνο ως υπερβολή δεν μπορεί να θεωρηθεί αυτό που είχε πει κάποτε ο Ξενοφών Ζολώτας, ότι η σταφίδα για την Ελλάδα ήταν «ότι και ο καφές για τη Βραζιλία»!
Στην κορινθιακή σταφίδα οφείλεται η χρηματοδότηση και κατασκευή μεγάλων έργων υποδομής του νεοϊδρυθέντος ελληνικού κράτους του 1830, από και για την εμπορία της, όπως η αναβάθμιση – κατασκευή μεγάλων εξαγωγικών λιμανιών, η έναρξη της κατασκευής του σιδηροδρόμου της Πελοποννήσου και της διώρυγας της Κορίνθου με σκοπό την καλύτερη και ταχύτερη μεταφορά της στις αγορές του εξωτερικού.
Επίσης, η κατασκευή κτιρίων σπουδαίας πολιτιστικής σημασίας και κληρονομιάς [(Θέατρο Απόλλων στην Πάτρα (έργο του διάσημου αρχιτέκτονα Τσίλερ), Ιερός Ναός Αγίου Ανδρέα Πατρών, η κατασκευή νεοκλασικών αρχοντικών και αποθηκών σε όλες τις περιοχές καλλιέργειάς της, που ανήκαν σε σταφιδέμπορους της εποχής, αλλά και η δημιουργία εορτών και εκδηλώσεων (π.χ. το καρναβάλι της Πάτρας)], οφείλονται κυρίως στον πλούτο τον οποίο δημιούργησε το εμπόριο της κορινθιακής σταφίδας και στις επιρροές από τις χώρες της δυτικής Ευρώπης στις οποίες κατευθυνόταν.
Κατά την περίοδο της κρίσης η εικόνα της κορινθιακής σταφίδας διαρκώς άλλαζε και εξελίχθηκε. Είναι άξιο αναφοράς ότι η κορινθιακή σταφίδα κατάφερε όχι μόνο να κρατήσει αλλά και να υπερδιπλασιάσει τις τιμές της στην παγκόσμια αγορά εν μέσω οικονομικής κρίσης. Η αλλαγή της εικόνας της κορινθιακής σταφίδας από ένα απλό προϊόν commodity συνεχίζεται αδιάλειπτα, με απώτερο στόχο η τιμή στον παραγωγό της να φτάσει στο επίπεδο που της αναλογεί!
Ποια είναι σήμερα η εικόνα για τη διεθνή αγορά της σταφίδας και ποια η θέση της Ελλάδας ως παραγωγού;
Η κορινθιακή σταφίδα, με ελληνική ετήσια παραγωγή περί τους 20.000 τόνους, συνεχίζει να δραστηριοποιείται σε μια έντονη ανταγωνιστική παγκόσμια αγορά που απαριθμεί συνολικά άνω του 1 εκ. τόνους αποξηραμένων φρούτων. Η Ελλάδα κατέχει την πρώτη θέση παραγωγού κορινθιακής σταφίδας, παράγοντας το 80% της συνολικής παγκόσμιας παραγωγής, ενώ παράλληλα διαθέτει και την καλύτερη ποιότητά της, λόγω του ευνοϊκού μικροκλίματος που δρα καταλυτικά στην αναβαθμισμένη ποιότητα του προϊόντος.
Πηγή φωτογραφίας: blog.farmacon.gr
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ευνοείται η μετάδοση ασθενειών ξύλου όπως η ευτυπίωση και η ίσκα, που παρουσιάζουν ορισμένα κοινά συμπτώματα με άλλες ασθένειες ή άλλοτε πάλι δε γίνονται αντιληπτές, παρά μόνο σε προχωρημένο στάδιο (πχ ξήρανση βραχίονα).
Οι ασθένειες του ξύλου εκδηλώνουν επίσης συμπτώματα άνοιξη και το καλοκαίρι, οπότε γίνεται πιο εύκολη η διάγνωση τους.
Οι καλλιεργητές πρέπει να σημαδεύουν τα προσβεβλημένα πρέμνα από το καλοκαίρι, ώστε κατά την εφαρμογή των κλαδεμάτων να αποφεύγουν τις μολύνσεις.
Τα κλαδέματα είναι προτιμότερο να γίνονται προς το τέλος Φεβρουαρίου με ξηρό καιρό.
