Advertisements
Category Archives: Καλλιέργεια
–Πατέρα, φώναξα, πάει η σταφίδα μας! –Εμείς δεν πάμε, μου αποκρίθηκε, σώπα!
Πηγή: flashnews.gr
«…Τη μέρα κείνη, της Κοίμησης της Παναγίας, 15 Αυγούστου, οι εργάτες δε δούλευαν κι ο πατέρας μου κάθονταν στη ρίζα μιας ελιάς και κάπνιζε. Είχαν έρθει γύρα οι γειτόνοι, που είχαν απλώσει κι αυτοί τη σταφίδα τους, κάπνιζαν πλάι στον πατέρα μου, αμίλητοι. Φαίνονταν στενοχωρημένοι. Όλοι είχαν καρφώσει τα μάτια σ’ ένα συννεφάκι που ‘χε προβάλει στον ουρανό, κατασκότεινο, βουβό, και προχωρούσε. Είχα καθίσει κι εγώ κοντά στον πατέρα μου και κοίταζα το σύννεφο. Μου άρεσε, σκούρο, μολυβί, χνουδάτο, κι ολοένα μεγάλωνε, άλλαζε πρόσωπο και κορμί, πότε σα γεμάτο ασκί, πότε σα μαυροφτέρουγο όρνιο και πότε σαν τον ελέφαντα που είχα δει σε ζωγραφιά, κουνούσε την προβοσκίδα του κι έψαχνε ν’ αγγίξει κάτω τη γης. Αεράκι χλιαρό φύσηξε, τα φύλλα της ελιάς ανατρίχιασαν. Ένας γείτονας πετάχτηκε όρθιος, άπλωσε το χέρι κατά το σύννεφο που προχωρούσε.
Κορινθιακή σταφίδα: Από τα βάθη των αιώνων
Το νερό του Αλωναριού παραλίγο σα φωτιά…
Χαραγή ή αλλιώς χαράκι
Κρίσιμη εργασία που γίνεται κάθε Μάιο είναι η χαραγή (χαράκι) του κλήματος της κορινθιακής (μαύρης) σταφίδας, με σκοπό το καλύτερο δέσιμο του καρπού και την αποφυγή ανθόρροιας και καρπόρροιας και τελικό αποτέλεσμα τη μεγαλύτερη και ποιοτικότερη σοδειά. Συνέχεια
ΈΚΤΑΚΤΟ ΔΕΛΤΙΟ: Προστασία μετά από χαλαζόπτωση σε Αμπέλια
ΠΕΡ/ΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΦΥΤΩΝ,ΠΟΙΟΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΦΥΤΟΫΓΕΙΟΝΟΜΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ ΒΟΛΟΥ
Πηγή φωτογραφίας: blog.farmacon.gr
Ισχυρή χαλαζόπτωση έπληξε αρκετές αµπελουργικές περιοχές, περιοχές καλλιέργειας πυρηνοκάρπων (ροδακινιές, νεκταρινιές, βερικοκιές, δαµασκηνιές, κερασιές) καθώς και περιοχές καλλιέργειας αχλαδιάς.
ΑΜΠΕΛΙ
Συστήνεται στους αµπελοκαλλιεργητές των χαλαζόπληκτων περιοχών να επέµβουν άµεσα (το συντοµότερο δυνατό) µε χαλκούχα σκευάσµατα, για την προστασία των αµπελώνων από φυτοπαθογόνους µύκητες και βακτήρια.
Να προσεχθεί ο κίνδυνος φυτοτοξικότητας από τη χρήση σκευασµάτων.
ΤΟ ΣΚΑΨΙΜΟ ΜΕ ΤΑ ΚΟΥΤΡΟΥΛΙΑ
Από τον κύριο Dimitris Koukoulas
Κάθε χρόνο από τις 20 Μάρτη μέχρι τις 10 Απρίλη, όλη η Μεσσηνία βρισκόταν κάτω από τον αστερισμό της αξίνας. Από Κυπαρισσία Φιλιατρά Γαργαλιάνους και Χώρα μέχρι Κορυφάσιο Χανδρινού Βλαχόπουλο και πέρα την Κορώνη Μεσσήνη και Ανδρούσα, άστραφταν οι ατσάλινες αξίνες «Κροκοδείλου» μέσα στον ήλιο και τα ασπρολούλουδα.
Μεγάλες εργατιές σκαφτιάδων ξεδιπλώνονταν, σαν λοξή φάλαγγα, σε σταφίδες και σε αμπέλια και έσκαβαν το χώμα με τη σειρά, σπιθαμή προς σπιθαμή, και το σώρωναν σε μικρά βουναλάκια μέχρι τα γόνατα: τα κουτρούλια.
Πολλά τα στρέμματα, χιλιάδες, πολλοί πάρα πολλοί και οι εργάτες. Τόσοι πολλοί που δεν επαρκούσαν οι ντόπιοι και ερχόντουσαν και από άλλα μέρη.
Κατέβαιναν κάτι σκληροτράχηλοι νέοι άντρες από την Ολυμπία και την Αρκαδία. (Ο μεγάλος μας ποιητής Νίκος Γκάτσος έλεγε πως ο πατέρας του κάθε χρόνο κατέβαινε με μουλάρι από το Καντρέβα (σημερινή Ασέα) στην Τριφυλία για σκάψιμο). Φορούσαν βαριές στρατιωτικές χλαίνες, χειροποίητες μάλλινες κάλτσες και γουρνοτσάρουχα. Κάτι χοντρά αυτοσχέδια παπούτσια από λάστιχο αυτοκινήτου και γουρνίσιο δέρμα. Με το σούρουπο μαζεύονταν στην πλατεία και συμφωνούσαν με τ’ αφεντικά τις δουλιές. Στα καφενεία δεν κάθονταν γιατί έκαναν αιματηρές οικονομίες.
